Més que un cup
Je krijgt er geen prijzengeld voor, geen trofee in je prijzenkast, en de stadions zitten niet vol met supporters. De onmetelijke eer zal echter veel vergoeden, misschien wel alles: de Sealand Cup is al eenenveertig edities lang een begrip in Sealand en omstreken. Daarbij moet wel gezegd worden dat die omstreken - woeste wateren rond een eenzaam boorplatform - niet al te veel voorstellen.
Voor de schrijfwedstrijd mocht een artikel over van alles gaan, bijvoorbeeld over je competitie. Maar dan denk ik niet direct aan de zesde klasse waarin ik nu speel, hoe leuk het ook is met Koren erbij. Voor mij is de Sealand Cup "mijn competitie", het toernooi waarvan ik achtenhalf jaar terug de organisatie op me nam. Achtenhalf jaar, dat zijn achtentwintig inschrijvingstopics, achtentwintig keer loten, achtentwintig keer mensen achter de vodden zitten omdat ze hun wedstrijd nog niet hebben geregeld en achtentwintig finales, tot aan Maracanã en Luzhniki toe. Maar ik ben er ook een beetje verslaafd aan geworden; voor mij is het inmiddels meer dan alleen een cup.
Graag neem ik je mee op reis door de geschiedenis. Dit is niet bedoeld als reclame voor een federatie, dit is een tijdreis. Hopelijk zullen ook niet-federatieleden dit met plezier lezen; ik heb geprobeerd om niet allerlei nerdy feitjes te gedetailleerd erin te stoppen, maar voor wie mij een beetje kent: dat is soms lastig, dus hopelijk valt het mee!
We gaan bijna vijftien jaar terug in de tijd: op 10 november 2004 om vijf uur 's middags stonden twintig ploegen aan de aftrap tijdens de openingsronde van de eerste Sealand Cup. Althans, dat denk ik. Het programma en de uitslagen zal hoogstwaarschijnlijk op het forum hebben gestaan, maar het is te lang geleden, het topic is niet meer terug te vinden. Spitten in wedstrijdarchieven, informatie die in nieuwere topics staat en hier en daar een aanname zorgen er echter voor dat ik vrij zeker ben dat Ferry Meisner van Naarden de eerste doelpuntenmaker in de geschiedenis van de Sealand Cup is.
Een passende doelpuntenmaker, want Naarden is de club van Rikhardur; de toenmalige organisator van de Sealand Cup. Helaas kon ik hem niets vragen over die eerste edities; zijn recentste Hattrickavontuur was vorig jaar, maar die club was geen lang leven beschoren. Zo is het met wel meer deelnemers afgelopen: van de 22 clubs die in de eerste editie speelden, bestaan er nog vier onder de toenmalige eigenaar. Een van die vier is HetBeste, dat afgelopen seizoen voor de drieëndertigste keer deelnam; een record.
Rikhardur wint uiteindelijk zijn 'eigen' toernooi niet; Dashit Kabomb gaat met de zegepalm aan de haal. Manager Tarakoni, een Sealandisch icoon, wordt de eerste op de lange erelijst van de Sealand Cup.
De twee daaropvolgende edities haalt Naarden de halve finales, maar dat is beide keren het eindstation. De winst gaat tot tweemaal toe naar Tijny Devils, dat hierdoor de eerste ploeg wordt die haar titel weet te verdedigen.
Tijdens Sealand Cup IV haalt Naarden voor het eerst de finale, maar winst zit er tegen Cape Holland nog niet in. Een editie later is het echter wel raak: de ploeg uit de vestingstad weet elk duel ruim te winnen; de finale eindigt in 7–1 en Christian Villa maakt daarin vijf doelpunten. Dit brengt Villa's totaal op zestien treffers (in zes duels), een record dat nog altijd niet verbroken is.
Dat is tevens de laatste keer dat Rikhardur de Sealand Cup organiseert. Het stokje wordt voor één editie overgenomen door Magno en die finale in juli 2006 gaat tussen twee voormalige winnaars: Dashit Kabomb, met Bauke Hiddink op doel, pakt hun tweede titel door Tijny Devils te verslaan.
Belgische clubs op de erelijst
Van de zeven Sealand Cups daarna worden er zes georganiseerd door Marc – de manager van Kings Squad – die zelf twee van die zes edities weet te winnen. Eind 2007, drie jaar na de allereerste wedstrijden, viert de Sealand Cup haar tiende editie. De Belgische delegatie (vier clubs) is groter dan ooit en de beker gaat uiteindelijk ook de grens over: KVC Aquila wordt de eerste buitenlandse winnaar door in de finale na een golden goal te winnen van mede-debutant Utrechtseboys. Voor KVC Aquila is het hoogtepunt al bereikt; die ploeg deed verder nooit meer mee. Voor Utrechtseboys is dit echter de start van een recordreeks: tot op heden hebben ze geen Sealand Cup meer overgeslagen.
Voor Marc is het na die jubileumeditie wel even genoeg. Toen ik hem vroeg naar iets wat hij nog wist uit die tijd noemde hij ook tegenstanders die hun uitdaging op maandagavond nog niet geaccepteerd hadden. Niet alleen voor je eigen wedstrijd onprettig, maar als organisator voor elke wedstrijd onprettig.
Het stokje wordt vervolgens (eenmalig) door Janco overgenomen. Het toernooi wordt weliswaar 'Friendly Cup' genoemd, maar omdat de volgende edities niet genummerd zijn is er later besloten om dit met terugwerkende kracht gewoon Sealand Cup XI te noemen. Het wordt de kleinste editie ooit met slechts acht deelnemers en voor het eerst doet er geen ex-winnaar mee. De beker blijft overigens in het buitenland: The Jazz Messengers – de enige Belgische deelnemer – wint het toernooi.
Vervolgens doen we het even rustig aan; net als de elfde editie worden ook edities nummer twaalf en dertien in het voorjaar gespeeld. Iets waardoor eindwinst wel nog wat extra cachet krijgt; AFC Hellas 192 en Rubinho19 werden de enige Sealandcupwinnaars van het hele jaar. Opvallend is dat Rubinho19 wint van het Sealandisch Nationaal Elftal. Het is natuurlijk ongebruikelijk dat het nationale elftal ook mee kan doen aan het eigen bekertoernooi, maar in Sealand kijken we daar niet zo vreemd van op.
Vanaf oktober 2010
In oktober 2010 neem ik de organisatorische taak op me. Mijn teveel aan vrije tijd toont zich direct: de loting voor de groepsfase is gebaseerd op een puntentelling die niemand kon volgen en waarin vijf verschillende dingen worden meegewogen (tegenwoordig heb ik het mezelf overigens makkelijker gemaakt).
De eerste twee edities waarin ik organiseer is SC RedHead de eindwinnaar. Tot tweemaal toe is de finale spannend: tegen Sherlock's Boys wordt het 4–3, tegen The Flying Paddestoel eindigt de finale in 2–1 na een golden goal. Beide keren bereikt Kings Squad de halve finales. Dit deden ze de twee edities daarvoor ook al, waardoor ze dit record van Naarden (viermaal op rij de halve finales bereiken) evenaren.
In Sealand Cup XVI gaat de winst naar De Snelle Jelles (wederom moet Sherlock's Boys genoegen nemen met zilver). In de halve finales doorbreken ze de hegemonie van SC RedHead en een week later worden ze de eerste Brabantse club die – na een spannende finale – de beker omhoog mag houden.
Die spannende ontknoping krijgt een seizoen later een herhaling: De Snelle Jelles weet hun titel nét niet te verdedigen. Voor de eerste (en tot op heden enige) keer eindigt de finale in strafschoppen. FC Sammie de Cavia neemt ze net wat beter – en dat terwijl ze nog net als beste derde de knock-outfase hadden bereikt. Dat doet bijna denken aan Portugal dat in 2016 het EK won (of eerder andersom: Portugal was pas vijf jaar later).
Ook de daaropvolgende edities breken records: Sherlock's Boys wordt de eerste ploeg die driemaal zilver wint (ze leggen het af tegen Limburgia FC waardoor de beker in Brabant blijft) en SC RedHead wordt een editie later de eerste ploeg die driemaal goud wint.
Op 19 september 2012 wint De Snelle Jelles de KNVB Beker. De ervaring zal in hun voordeel hebben gespeeld, want zeven basisspelers stonden vier seizoenen eerder aan de aftrap van de Sealand Cup-finale. Op diezelfde dag wist F.C. Memorice de Sealand Cup te winnen. Het aantal toeschouwers lag dan wel negentig keer zo laag; op het boorplatform werden beide finales met interesse gevolgd.
Nog meer eerste keren
Tijdens Sealand Cup XXI wint FC Keistad City 192 (voorheen AFC Hellas 192) hun tweede titel (tegen mijn club, gauw vergeten dus). De Peizegemnaars wordt vervolgens de derde (en tot op heden) laatste Belgische winnaar en Kings Squad pakt het overwinningenrecord van SC RedHead af door wederom twee keer achter elkaar kampioen te worden. Beide keren wonnen ze de finale van National Soccer Boys – ook een unicum. Dit ligt echter toch alweer in een ver verleden. Zo ver, dat Marc niet eens meer zeker wist hoe vaak hij nou had gewonnen!
Het zilveren jubileum van de Sealand Cup is de grootste ooit. 44 deelnemers is geen extreem hoog aantal, maar voor Sealand – waar de meesten niet echt intensief met hun team bezig zijn – toch een record. De finale wordt er eentje om de vingers bij af te likken: Real Lutjegast weet viermaal een achterstand tegen SC RedHead ongedaan te maken om vervolgens in de verlenging toe te slaan: 7–4.
De daaropvolgende edities worden gedomineerd door DeDen en Waurice. 1Utreg1, de ploeg van DeDen, wint twee keer. De eerste finale is in de zomer van 2014; reden genoeg om af te reizen naar Brazilië en de finale in Maracanã te spelen. Gomarus van Engh is in dit geval Mario Götze, door in de verlenging het enige doelpunt te maken tegen Dispar Vulgo FC. Twee edities later winnen ze de finale wederom tegen diezelfde ploeg.
Waurice overkwam hetzelfde; hij weet de Sealand Cup in die periode driemaal te winnen, waarvan twee keer tegen Sherlock's Boys. Het zit Seabert dus nooit een beetje mee, maar zijn prioriteiten zijn duidelijk:
De Sealand Cup is de reden dat ik alleen maar PIC speel in de competitie.
Of zelfs kan degraderen, omdat ik mijn belangrijkste spelers niet op wil stellen op de zondagavonden.
Een van de titels behaalde 'AHOMNF' tijdens editie XXX en in de kwartfinales daarvan nemen ze het op tegen Utrechtseboys. Het is de eerste ontmoeting ooit tussen beide clubs in de Sealand Cup, maar toch spelen de clubs van Waurice en Whielckert om meer dan een halvefinaleplek alleen:
Ik dacht dat Whielckert een of andere wielerfan was met een oudhollandse username, totdat ik een e-mail kreeg van een nieuwe collega. Iets kwam me heel bekend voor aan die naam, totdat het kwartje viel! Een tijd later werden we aan elkaar geloot in de Cup. We besloten een beamer te regelen en hebben de wedstrijd op groot scherm gevolgd.
Vijf keer RKTVVBij de UEFA hebben ze niet zoveel moeite met extra clubs (ze wisten zelfs RB Leipzig en RB Salzburg tegen elkaar te loten), maar in Sealand zijn we wat voorzichtiger. Voor de eerlijkheid doet iedereen gewoon met z'n startclub mee – tenzij er een onhandig aantal deelnemers is. Dat komt Sirr Robin goed uit: zijn Khanjar Red Warriors (Oman) worden in 2016 pas in de halve finales gestopt door eindwinnaar RKTVV.
De eerste finalist buiten de Benelux (en niet eens een extra club) is FC Jaapo in editie XXXV. Zonder ook maar één wedstrijd op z'n Duits te winnen bereikt de ploeg uit Beieren de eindstrijd. Maar zoals het gezegde in die tijd luidde: de Sealand Cup is een toernooi gespeeld tijdens vriendschappelijke wedstrijden en aan het eind wint RKTVV. Het is voor de ploeg van Luniz1 namelijk al hun vierde eindwinst (en de derde op rij, een zuivere hattrick dus).
Op 16 augustus 2017 staat Utrechtseboys eindelijk weer in de finale van de Sealand Cup. Bij de zevenentwintigste deelname (tien jaar na hun debuut) weet Whielckert zijn ploeg nu wel naar de beker te loodsen. De pijnlijke golden goal van KVC Aquila is vergeten. Figuurlijk en letterlijk, want Whielckert geeft aan: "ik kan me eerlijk gezegd ook niets herinneren van voordat jij het organiseerde."
De editie daarop staan er enkel voormalig winnaars in de halve finales. De eindzege gaat echter (wederom) naar RKTVV, Na die halve
décima stopt de ploeg van Luniz1 met deelnemen – dat zou anders sowieso al steeds lastiger worden omdat ze maar in die beker blijven!
Na juli 2011 wordt april 2018 de tweede maand waarin De Snelle Jelles de Sealand Cup winnen (een record voor langste tussentijd). Daarmee gaat de beker voor de zevende keer in acht edities naar Brabant, maar de dominantie is sindsdien richting Zuid-Holland verschoven: de laatste drie winnaars kwamen uit die provincie.
In de zomer van 2018 wint Appy United in Luzhniki de Sealand Cup. Nieuw is de introductie van de Fort Roughs Cup: de 'Sealandische variant van de Europa League', voor de ploegen die de groepsfase niet wisten te overleven. En daarin gebeurt het onwaarschijnlijke: in die finale weet Sherlock's Boys wél te winnen!
Sealand Cup XL maakt haar naam waar met het hoogste aantal deelnemers in tijden. Eindwinnaar FC The Shade pakt naast de beker ook de topscorerstitel en het fairplayklassment; ook een soort hattrick. Verliezend finalist FC Atse hoeft gelukkig niet lang te treuren; vorig seizoen, bij hun vierentwintigste deelname, is het eindelijk raak en pakt FC Atse die beker waar ze al zo lang op hadden gewacht.
Bij deze wil ik tenslotte ook mijn dank uitspreken aan alle clubs die ooit mee hebben gedaan; als mijn lijstje klopt zijn dat er wel 184. Zonder deelnemers valt er immers weinig te organiseren! In het bijzonder noem ik graag Atse en Lightsun, die in het verleden een deel van de organisatie van me hebben overgenomen tijdens mijn vakanties. Uiteraard eveneens dank aan alle vorige organisatoren: zonder verleden immers geen toekomst. En bedankt aan de mensen die input hebben geleverd voor dit artikel. Tenslotte dank ik jou, als je dit artikel helemaal hebt uitgelezen; merci!
2019-04-27 14:52:16,
381 views
Link directly to this article (HT-ML, for the forum):
[ArticleID=21083]